خودروساز سرامیکی؛ قانون مغفول و مصاحبه ای که واقعی است!

گروه اقتصاد و درآمد: پس از انتشار مصاحبه سید علی حسینی مشاور وزیر سابق صمت با جماران با عنوان: " آیا زیان خودروسازان با افزایش قیمت و فشار بر مردم باید جبران شود؟! مشاور سابق وزارت صمت: فساد بزرگی در کمین واگذاری سهام خودروسازان است "  که هشدارهای جدی ای را در موضوع خصوصی سازی خودروسازان داده و بحث واگذاری باقیمانده سهام این شرکت ها به مردم را بستری برای فساد بزرگ دیگری در کشور دانسته است؛ حاسم هادوی - کارشناس اقتصادی، در یادداشت ارسالی برای جماران؛ پاسخ هایی را نسبت به مسائل طرح شده توسط سید علی حسینی بیان کرد که مشروح آن در پی می آید:

" سید علی حسینی یکی از مدیران اجرایی دولتی پیشین در گفت و گویی با جماران، نکاتی را درباره وضعیت خودروسازی های دولتی مطرح کرده است که بازخوانی آن با وجود از این شاخه به آن شاخه پریدن ها، خالی از لطف نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در این مصاحبه که 13 اسفندماه 1402 منتشر شد ظاهرا مخالف تصدی دولت در خودروسازی ها است اما نگران از دست رفتن تصدی دولت هم هست. از اعمال نفوذ دولتی ها ناخرسند است و از بخش خصوصی، بیمناک.

روایتی از صنعت خودروسازی دولتی را بیان می کند که به گفته او «نه مردم از آن راضی هستند نه دولت، نه مدیران صنعت خودرو و نه سهامداران» ؛ حکایت فردی که «نه خدا از او راضی است، نه شیطان و نه خودش» مثل فرزند ناخلفی که هیچ کس، کارهای بدش را گردن نمی گیرد.

از شترگاوپلنگی صحبت به میان می آورد که آن را مدیریت دولتی، ساخته و پرداخته است. از خودروساز دولتی که 70 شرکت بی ربط دیگر از جمله کارخانه سرامیک و آژانس هواپیمایی دارد و کارکنان همه این موسسات بی اثر، حقوق می گیرند و شرکت هایی که بیشتر به حیاط خلوت روزهای مبادای آقایان شبیه است؛ از خودروهای صفرکیلومتر امانتی شرکت های خودروساز دولتی در دست برخی مدیران دولتی که بعدها هم این امانت ها را پس ندادند؛ کسانی که همین مدیریت سوء دولت، چای دبش با طعم نیشکر هفت تپه مقابلشان گذاشته است.

حسینی اذعان می کند که مدیریت دولتی، ناکارآمد است اما طوری که گویا هنوز نگران سرنوشت دولتی ها باشد می افزاید: ابهام جدیدی که من را نگران کرده این است که دولت به همان شکل مبهم می خواهد بقیه سهامش در خودروسازی را بفروشد!

مشاور اسبق، طوری که گویی اطلاعات بروزشده ای از وضعیت سهام خودروسازهای دولتی نداشته باشد از نسبت 17 به 83 درصدی سهام دولت در برابر بخش خصوصی در خودروسازی های دولتی می گوید اما بحث تودلی ها را باز نمی کند؛ تودلی هایی که این روزها برای این صنعت دولتی، تودل بروتر از همیشه شده اند.

مدیر سابق در همین حال که از بدی های مدیریت دولت بر خودروسازی می گوید تاکید می کند که تنها راه حل فساد در صنعت خودرو و سایر بخش های اقتصادی و  غیر اقتصادی کشور، «بازگشت واقعی و همه جانبه به قانون» است اما درست همین جایی که قرار است از بندهای مغفول قانون خصوصی سازی و الزامات اصل 44 قانون اساسی بگوید، سر به سویی دیگر می چرخاند و آدرس هفت تپه را می دهد، بدون اینکه نهایتا نسخه مشخصی برای برون رفت از بحرانِ دامنگیرِ خودروسازی های دولتی و مصرف کنندگان بدهد. بالاخره ، مشخص نمی کند که آیا باید همچنان با ترس از تکرار کابوس هفت تپه ها و سرایت سندروم آن به شرکت های دیگر از خصوصی سازی فراری بود و زیان های انباشته خودروسازان دولتی که بالغ بر 200 هزار میلیارد تومان می شود و هر ساعت 8 میلیارد تومان روی دست کشور می گذارد را نادیده گرفت یا اینکه صدها شرکت خصوصی دیگر را هم باید دید که مثل ساعت کار می کنند، سودآوری دارند، مالیات می دهند، بار هزینه های سنگین را از دوش کشور بر می دارند، تولید می کنند، اشتغال موثر ایجاد می کنند، توسعه می دهند و کارآفرینی می کنند؟

یک خبر بد بدهم؟ از ابتدای نوشتار تا همین جای یادداشت که رسیدیم در همین 2 ساعت اخیر 16 میلیارد تومان از کف جامعه با افزایش زیان انباشته خودروسازان دولتی رفت چرا؟ چون می ترسیم به خصوصی سازی سالم، سلام کنیم؛ زیرا خاطرات بدی از خصوصی سازی های ناقص دیگر داریم. ما در بحران اعتماد به خصوصی سازی سیر می کنیم با آنکه شدیدا در رنج فزاینده عمومی از تصدی گری ناشیانه دولتی در صنایع هستیم. می ترسیم متخصصان مان شنا بلد نباشند پس ترجیح می دهیم حلقه آتش زیان تلنبار شده، تنگ تر شود،  دورمان را بگیرد و همه چیز را بسوزاند؛ روی زمین سوخته و داغ صنعت دولتی، بالا و پایین می پریم و فریاد می کشیم اما هنوز جرات نداریم تن به آب دریای خصوصی سازی بزنیم. 

واقعیت این است که اگر به همان بحث محوری حسینی در مصاحبه که «بازگشت به قانون است» اتکا کنیم روند خصوصی سازی در سال 78 اتفاق افتاد اما چون خودروسازهای دولتی همچنان تمایل داشتند که در اقتدار دولت باقی بمانند اینها را به طرف هایی از جمله صندوق بازنشستگی و شستا دادند تا در عین حال که به قول خودشان خصوصی سازی می کنند، دولتی ها بتوانند خود را از قانون محاسبات عمومی خارج سازند اما همچنان از طریق سهامی که در دل این شرکت های بازنشستگی ایجاد می کنند اکثریت خود را در خودروسازی ها حفظ کنند. همان موقع هم با این فرمول خصوصی سازی، شرکت های خودروسازی اعم از سایپا و ایران خودرو از فصل ششم بودجه خارج شدند. به این ترتیب حاکمیت دولت باقی ماند اما خودروسازها از شمول محاسبات عمومی خارج شدند؛ یعنی یک پله به سوی رهاشدگی و فساد بیشتر رفتند. این دیگر ربطی به سهامداران خارج از مجموعه دولت ندارد. بعد از آن سال ها، سوء مدیریت به ویژه در ایران خودرو تشدید شد.

استراتژی این شرکت های خصولتی مانند شستا و صندوق بازنشستگی، خروج از صنعت خودرو بود؛ آنها دیدند به حدی اوضاع در حال حرکت به سمت زیان دهی است که از صنعت خودرو بیرون رفتند و به تدریج سهامشان را در بازار بورس عرضه کردند. دیگر، اینجا اصلا موضوع خصوصی سازی مطرح نبود. در برخی شرکت ها این سهام به صورت تودلی خریداری شد و بخشی را نیز سهام داران خصوصی خریدند. بنابراین، مساله «اهلیت» مورد اشاره در اظهارات سید علی حسینی منتفی است زیرا بورس، قواعد خود را دارد، ضوابط کار در آن را قانون تعیین می کند و نیاز به تایید هیچ ارگان دیگری هم ندارد.

پایه همه نارضایتی هایی که در ابتدا از آن سخن رفت، خفته در دخالت ها و سوء مدیریت دولت و بحث هایی مثل قیمت گذاری فراتر از قانون است.

اینکه حسینی، ادعای افزایش قیمت برای جبران زیان خودروسازان دولتی را مطرح می کند نیز جای بحث دارد. همواره صنعت خودرو مدعی بوده که می تواند رشد قیمتش را کمتر از نرخ رشد تورم مدیریت کند، اما نمی شود از یک کالایی خواست که خلاف جریان کلی اقتصاد حرکت کند و همه کالاها و خدمات رو به بالا باشد اما یک کالا در اقتصاد، ثابت بماند. 

نهایتا این نگاه «بازگشت به قانون» را که حسینی مطرح می کند، باید ارج نهاد. قانون، ملاک و فصل الخطاب است. خصوصی سازی همچنان مغفول است و قرار نیست کشور، از این ضرورت مورد تاکید بزرگان نظام، جا بماند. به فصل جدید خصوصی سازی، سلام کنیم.

«شنیدم در بعضی شرکت‌هایی که دولت و بخش خصوصی شریک هستند، با این که دولت سهم زیادی ندارد اما مدیریت در اختیار دولت است. به نظر من این منطق ندارد. از شیوه‌های قانونی استفاده کنند و به خود مردم و سهام‌داران اختیار بدهند، منت‌ها نظارت شود.»

این عین جملات رهبری فردای بازدید از نمایشگاه تولیدات داخلی است که وقتی به غرفۀ یک شرکت بزرگ قطعه‌سازی رسیدند مدیر آن از فرصت استفاده کرد و گفت: «با این که ۳۰ درصد سهام ایران خودرو در اختیار بخش خصوصی است و ما بزرگ‌ترین سهام دار آن هستیم دولت که تنها ۵ درصد سهام را در اختیار دارد، شرکت را کنترل می‌کند.»

خواست او این بود که مدیریت ایران خودرو را در اختیار بگیرند و رهبری هم بلافاصله به وزیر صمت گفتند: مدیریت موضوع مهمی است. مجمع عمومی هم وجود دارد. مدیریتی انتخاب شود. "

منبع: جماران

کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی ایران خودرو خصوصی سازی خودروسازان سایپا فساد سید علی حسینی وزارت صمت سهام ایران خودرو سهام سایپا واگذاری سهام انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی سید علی حسینی خودروسازی ها ایران خودرو مدیریت دولت خصوصی سازی صنعت خودرو بخش خصوصی شرکت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۴۸۰۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهنمای جامع برندگان لاتاری گرین کارت

شاید بسیاری از افراد به دنبال راهی برای ورود به آمریکا باشند، اما فرصت‌ها محدود و گاه پیچیده هستند. یکی از مسیرهایی که این فرصت را به افراد می‌دهد، شرکت در لاتاری گرین کارت است که سالانه توسط دولت ایالات متحده برگزار می‌شود. این برنامه به برندگان امکان می‌دهد تا اقامت دائم خود را در آمریکا به دست آورند و به زندگی جدیدی در سرزمین فرصت‌ها بپردازند. بااین‌حال، فرآیند شرکت در این لاتاری و مراحل پس‌ازآن می‌تواند بسیار پیچیده و چالش‌برانگیز و همچنین نیازمند یک راهنمای جامع برندگان لاتاری گرین کارت باشد.

شرایط و ضوابط موردنیاز برای شرکت‌کنندگان لاتاری

برای شرکت در لاتاری گرین کارت، متقاضیان باید شرایط خاصی را برآورده کنند. این شرایط به شرح زیر است:

ملیت: شرکت‌کننده باید بومی کشوری باشد که نرخ پایین مهاجرت به ایالات متحده را دارد. افراد از کشورهایی که بیش از ۵۰,۰۰۰ شهروندشان در پنج سال اخیر، به آمریکا مهاجرت کرده‌اند، اجازه شرکت ندارند. مثلاً شهروندان کشورهایی نظیر هند، چین، برزیل و برخی دیگر از کشورها نمی‌توانند در لاتاری شرکت کنند.

تحصیلات: شرکت‌کنندگان باید حداقل مدرک دیپلم دبیرستان آمریکا یا معادل آن را داشته باشند که به معنای اتمام ۱۲ سال تحصیل رسمی است.

تجربه کاری: درصورتی‌که متقاضی فاقد شرایط تحصیلی لازم است، باید دو سال تجربه کاری طی پنج سال اخیر در شغلی که نیاز به حداقل دو سال آموزش یا تجربه دارد را ارائه دهد.

سلامتی و پیشینه قضایی: متقاضیان باید استانداردهای سلامت موردنیاز را برآورده و فاقد سوابق کیفری که آن‌ها را از ورود به ایالات متحده منع کند، باشند.

پس از برنده شدن در لاتاری چه اقداماتی باید انجام دهید؟

پس از برنده شدن در لاتاری گرین کارت، مراحل زیر را باید دنبال کنید:

بررسی وضعیت برنده شدن

پس از شرکت در لاتاری گرین کارت، مهم‌ترین قدم برای متقاضیان بررسی وضعیت برنده شدن از طریق وب‌سایت رسمی برنامه DV است. دولت ایالات متحده از طریق پست یا ایمیل برای اطلاع‌رسانی استفاده نمی‌کند. متقاضیان باید با استفاده از شماره تأییدیه‌ای که در زمان ثبت‌نام دریافت کرده‌اند، وضعیت خود را چک کنند. این اطلاعات معمولاً از ماه مه سال بعد از ثبت‌نام قابل ‌دسترسی است و تا پایان سپتامبر ادامه دارد.

تکمیل فرم DS-260

پس از تأیید برنده شدن، باید فرم DS-260 را آنلاین پر کنید. این فرم درخواست ویزای مهاجرتی است که جزئیات دقیق شخصی و خانوادگی شما را جمع‌آوری می‌کند. اهمیت دقت در پر کردن این فرم بسیار زیاد است؛ زیرا اشتباهات ممکن است منجربه رد شدن درخواست شما شود. در راهنمای جامع برندگان لاتاری گرین کارت تأکید می‌کنیم که این پروسه اهمیت بسیار زیادی دارد و توصیه می‌شود که تکمیل فرآیندهای این فرم بادقت و به‌موقع انجام شود تا بتوانید از فرصت‌های مهاجرتی خود به بهترین شکل ممکن استفاده کنید.

ارسال مدارک و تنظیم وقت مصاحبه

متقاضیان باید مدارک لازم را به سفارت یا کنسولگری مربوطه ارسال کنند. این مدارک شامل گواهی‌های پلیس، نتایج معاینات پزشکی و سایر اسناد موردنیاز برای تأیید صلاحیت‌های مهاجرتی است. پس از بررسی مدارک، وقت مصاحبه تعیین می‌شود که در آن صلاحیت‌های شما برای دریافت ویزا بررسی خواهد شد.

پرداخت هزینه و شرکت در مصاحبه

مرحله بعدی پرداخت هزینه‌های مربوط به درخواست ویزا و شرکت در مصاحبه است. هزینه درخواست ویزا برای برنامه DVکه باید در روز مصاحبه پرداخت شود، ۳۳۰ دلار آمریکا برای هر متقاضی است. این هزینه غیرقابل ‌استرداد بوده و معمولاً تنها از طریق کارت اعتباری قابل پرداخت است.

شرکت در مصاحبه

مصاحبه در سفارتخانه یا کنسولگری برگزار می‌شود. این مصاحبه فرصتی برای ارزیابی صلاحیت‌های شما برای ورود به ایالات متحده است. در این جلسه، شما باید تمامی مدارک خود ازجمله گواهی‌های پزشکی، مدارک تحصیلی و شغلی را ارائه دهید. افسر مهاجرتی به بررسی اطلاعات ارائه‌شده و تأیید صحت آن‌ها می‌پردازد.

ورود به آمریکا و دریافت گرین کارت

پس از تأیید ویزای مهاجرتی در مصاحبه، مراحل نهایی برای ورود به ایالات متحده و دریافت گرین کارت آغاز می‌شود. ویزای صادرشده معمولاً برای مدت شش ماه اعتبار دارد. برندگان باید در این بازه زمانی به ایالات متحده سفر کنند. برای ورود به آمریکا، برندگان باید ویزای مهاجرتی خود را به مأموران گمرک و مرزبانی در فرودگاه ارائه دهند. پس از ورود به ایالات متحده، گرین کارت نهایی شما از طریق پست به آدرسی که در فرم DS-260 مشخص کرده‌اید، ارسال می‌شود. این کارت شناسایی به‌عنوان مدرکی برای اقامت دائم شما در ایالات متحده عمل می‌کند و به شما اجازه کار و زندگی در آمریکا را می‌دهد. روند دریافت گرین کارت ممکن است چند هفته تا چند ماه زمان ببرد.

زندگی در ایالات متحده با گرین کارت

دارندگان گرین کارت در ایالات متحده از مزایا و مسئولیت‌های متعددی برخوردار هستند. با داشتن گرین کارت، شما می‌توانید بدون نیاز به ویزای کاری خاص، در هر شغلی مشغول به کار شوید و این امکان را دارید که در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی با شهریه‌های داخلی و کمتر از دانشجویان بین‌المللی تحصیل کنید. همچنین، دارندگان گرین کارت می‌توانند از برخی مزایای فدرال نظیر بیمه‌های اجتماعی و کمک‌هزینه‌های تحصیلی بهره‌مند شوند. از نظر مسئولیت‌ها، دارندگان گرین کارت موظف به رعایت قوانین مالیاتی ایالات متحده، ثبت‌نام در سرویس انتخابی (برای مردان بین ۱۸ تا ۲۵ سال) و همراه داشتن همیشگی گرین کارت خود هستند. عدم رعایت این مسائل می‌تواند منجربه جریمه‌های قانونی یا حتی زندان شود.

فرصت‌های شغلی و تحصیلی برای دارندگان گرین کارت به طور قابل‌توجهی گسترده‌تر از افرادی است که با ویزاهای موقت در آمریکا حضور دارند. دارندگان گرین کارت می‌توانند در بسیاری از مشاغل دولتی که نیازمند تأییدیه امنیتی هستند، کار کنند و حتی امکان راه‌اندازی کسب‌وکار خصوصی خود را نیز دارند. این مزایا بخشی از راهنمای جامع برندگان لاتاری گرین کارت به‌شمار می‌روند که می‌تواند در ارتقا سطح زندگی و فرصت‌های پیش روی آن‌ها تأثیر بسزایی داشته باشد.

نتیجه‌گیری

در پایان این راهنمای جامع برندگان لاتاری گرین کارت، لازم است تأکید کنیم که مسیر مهاجرت و دریافت گرین کارت دارای پیچیدگی‌ها و نکات حقوقی متعدد و نیازمند مشاوره‌ی حرفه‌ای و دقیق است. موسسه‌ی مهاجرتی کارت سبز با بهره‌گیری از تجربه‌ی گسترده و دانش عمیق در امور مهاجرتی، آماده است تا شما را در هر قدم از این مسیر یاری رساند. ما به شما کمک می‌کنیم تا فرآیندهای اداری را بادقت بیشتری پیش ببرید و از هرگونه خطای احتمالی که ممکن است به تأخیر یا رد شدن درخواست شما منجر شود، جلوگیری کنیم. شما می‌توانید با استفاده از خدمات موسسه‌ی مهاجرتی کارت سبز، از تجربه‌ی مهاجرتی آسان و موفقیت‌آمیزی بهره‌مند شوید.